Creative Commons Attribution 3.0 Unported (CC BY 3.0)
Versio Cgenannt, enthält an Stelle von 37 Kapiteln (
Versio B) nur 24 Kapitel mit 33 Bildern (
Galli cantus(
Caballus(
IIIIam Ende der vierten Lage (
Karolingische Minuskel, laut Bischoff 1998
Weitere Schriften: Rote und schwarze Unzialis für Werk- und Kapitelüberschriften; Capitalis rustica für den Nachtrag (
Schreiberkolophon: AMEN finit. Haecpertus
[= me fecit. Qui istum librum legit, orat pro Hecperto scriptore si deum habeat adiutorem et defensorem
. – Ed. Krusch 1882, S. 265Homburger 1962, S. 102Von Steiger/ Homburger 1964, S. 18Scarpatetti 1977, Textbd. S. 193
Schreibervers: Qui nescit scribere nullum se putet esse laborem / Qui duo oculi vident una lingua loquitur tres digito
. – Ähnlich Rand 1929, S. 108Wattenbach, Wilhelm: Das Schriftwesen im Mittelalter, 4. Aufl. Graz 1958, S. 284
<S>anctus Symeon…, 10-zeilig, in mehrfarbigem Flechtwerk (laut
<Est leo regalis om>nium animalium…;
Prima natura leonis haec est;
Secunda natura leonis talis est;
Tertia natura leonis talis est;
<De natura animalium aesaure>;
<De natura volatile quae> dicitur calatrius;
<De natura animalium et noc>ticoracos;
<De nocticoracis>;
<De natura volatile aquile>;
<De natura volatile que dicitur yppopus>;
<De natura viperae>;
<De natura serpentis secunda>;
<De tertia natura serpentis>;
<De quarta natura serpentis>;
<De natura formicae>;
<De natura formices secunda>;
<De formiaca exigua>;
<De natura serenae et honocentauris>;
<De natura yricii>;
<De natura vulpis>;
<De animale qui dicitur panther>;
<De ceto magno aspidohelunes>;
<De natura secunda piscis>;
<De animale unicornium>;
<De cervo>;
<De natura animalis qui dicitur salamandra>;
<De arbore qui dicitur peredexion>;
<De animale qui dicitur antelups>;
<De natura piscis maximo qui dicitur serra>;
<De elifanto et mandragora>;
<Natura autem elifanti talis est>;
<De lapide acato>;
<De lapide Indico>;
<De galli cantu>;
Caballus ante cabo dictus.
Dies Aegyptiaci(
Hardinus quoque adest natus est gente insuperabilis(
De septem miraculis mundi(
Die Handschrift wurde mehrfach neu gebunden; es lassen sich mindestens drei verschiedene Einbände nachweisen:
1) Von einem ursprünglichen, heute verlorenen mittelalterlichen Einband zeugen Rostspuren von eisernen Schliessenbeschlägen auf dem
2) Zustand vor der Restaurierung: Ganz-Pergamentband. Pappdeckel, ohne Schliessen (Einband aus dem
.
3) Moderner Restaurierungseinband von
Petri Danielis Aurel[ii]Bongarsii
Ce livre appartient a
; es handelt sich vermutlich um ein Mitglied der angesehenen Reimser Familie Homburger 1962, S. 102
Durch die Schenkung von Bongars’ Erben